Dit is de eerste keer dat ik mijn verhaal zo concreet ga delen. Dit geeft namelijk wel heel goed weer waarom ik ervoor heb gekozen om de opleiding tot (kinder-)gewichtsconsulent te gaan doen en DSI Coaching ben begonnen.
Vanaf mijn kindertijd heeft voeding en beweging een (ongezonde) rol gespeelt in mijn leven. Ik heb veel diëten geprobeerd, met de één viel ik meer af dan met de ander. Ik kan mijn relatie met voeding vanuit mijn kindertijd niet herinneren. Maar ik weet wel dat ik ondergewicht had en bij een diëtist onder controle stond. Er waren zorgen om mijn gewicht vanuit mijn omgeving.
In de puberteit kwam ik aan. In de tussenuren op school haalden we vaak eten bij de supermarkt of bij de snackbar in de buurt. Ik werd zwaarder en begon met verschillende diëten, want ik wilde heel graag afvallen. Ik zat in de tijd van de middelbare school niet lekker in mijn vel, dat herkennen veel pubers wel denk ik. Het is een lastige periode: je moet van alles, maar veel van die dingen wil je niet. Je zet je overal tegen af en je sociale omgeving is het belangrijkste. Ik was onzeker en wilde ‘dun’ zijn. Ik heb verschillende diëten geprobeerd, maar niks werkte, want ik hield de diëten niet vol. Hierdoor gebeurde er niet veel in mijn lichaamsgewicht.
Een paar jaar geleden lukte het mij wel om af te vallen. Ik begon met fitness in de sportschool, ging minder eten, mijn voeding bijhouden in een voedingsapp, mijn voeding afwegen en ik woog mezelf regelmatig. Toen viel ik 12 kg af! Ondanks dat ik afviel, wat toen mijn doel was, is dit de periode geweest waarin het echt misging. Ik werd steeds dwangmatiger in het afwegen van voeding, alles tracken, veel sporten, stappendoel behalen, etc. Dit speelde toen de grootste rol in mijn leven en ik verwaarloosde al het andere. Ik zat toen wederom niet lekker in mijn vel. Maar mijn overtuiging was ‘als ik genoeg afval en slank ben, dan ga ik mij beter voelen’. Dit was niet waar, want ik legde de lat steeds hoger om mij ‘goed te kunnen voelen’.
Na 5 kg afvallen, moest er meer af, want het was nog niet goed genoeg… Na 10 kg moest er meer af, want het was nog niet goed genoeg… Totdat ik die 12 kg was afgevallen. Het was nog niet goed genoeg, maar ik kreeg last van eetbuien. Jarenlang heb ik mezelf heel veel producten ontzegt, want ze stonden op mijn ‘verboden lijstje’. Hierdoor lukte afvallen niet meer, want de eetbuien namen toe. Ik kwam in een vicieuze cirkel: Mijn doel was afvallen tot dat ik mezelf goed genoeg zou vinden: minder eten, veel sporten/wandelen, mezelf ‘ongezonde’ producten ontzeggen –> Eetbuien: alles eten wat ik eigenlijk niet mag, omdat ik het zag als ongezond en verboden –> Compensatie: boos op mezelf door de eetbui, dus we gaan het weer goedmaken. Strenger diëten, nog minder eten ter compensatie –> Eetbuien. Zo ging het steeds in een cirkeltje rond. Ik kon niet meer of weinig genieten van sociale gelegenheden en ging het dan ook het liefst uit de weg. Ik had ook geregeld onenigheid met mensen uit mijn sociale omgeving, omdat ik niet begrepen werd, maar ik zelf het probleem ook nog niet erkende. Ik zag het echt nog niet als een probleem, want ik wilde alleen maar afvallen, dan zou ik me beter gaan voelen. Daar was discipline voor nodig, structuur en mezelf strak houden.
Toen dit erger werd en ik mezelf uitputte kon ik stapje voor stapje het probleem erkennen. Niet naar de buitenwereld, wel naar mezelf. Ik ben gestart met therapie en kreeg te horen dat ik boulimia nervosa had. Dit is een eetstoornis, waarbij je eetbuien hebt en deze op verschillende manieren probeert de compenseren, uit angst om aan te komen. Vanaf het moment van erkennen, wat voor mij de moeilijkste stap was, kon ik werken aan herstel. Wat heel langzaam gaat als je jarenlang gewend bent om volgens een bepaalde structuur en met veel leefregels te leven. Elk stukje komkommer ging op de weegschaal en als ik 25 gram granola ‘mocht’ eten en er zat 26 gram in mijn bakje, dan moest er een gram vanaf.
Na stapje voor stapje alles te hebben aangepakt, met vaak veel angst en verschillende terugvallen, ging ik steeds meer herstellen. Ik track mijn voeding niet meer, weeg voeding niet meer af en eet wanneer ik honger heb. Luisteren naar je lichaam en niet naar je hoofd! Boulimia kan verschillende oorzaken hebben. In mijn geval was er sprake van een vertekend lichaamsbeeld en een angst om controle kwijt te raken.
Ik denk dat dit wel een duidelijk beeld geeft waarom ik de opleiding heb gedaan en nu andere mensen coach. Een gezonde relatie met voeding vind ik heel belangrijk en speelt een belangrijke rol in mijn coaching, maar is niet voor iedereen nodig. Ik stem mijn coaching dus wel af op je doelen.
Maak kleine haalbare doelen, maar verlies het plezier en de vrijheid niet uit het oog.
Voeding is niet ‘slecht’, maar iets wat nodig is voor je algehele functioneren!
– Daisy